- Europejski Tytuł Egzekucyjny (ETE) to zaświadczenie, które ułatwia i przyspiesza egzekucję bezspornych roszczeń w innych krajach Unii Europejskiej.
- Nie jest to odrębne postępowanie, a "certyfikat" dołączany do już istniejącego krajowego wyroku, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego.
- Ma zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych; wyłączone są m.in. sprawy podatkowe, administracyjne, spadkowe i upadłościowe.
- Procedura ETE obowiązuje we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Danii.
- Wierzyciel składa wniosek o wydanie zaświadczenia ETE do sądu, który wydał pierwotne orzeczenie.
- Dzięki ETE wierzyciel może skierować sprawę bezpośrednio do komornika w kraju dłużnika, bez potrzeby przeprowadzania dodatkowych postępowań.
- Stała opłata sądowa za wydanie zaświadczenia ETE w Polsce wynosi 50 zł.
- Dłużnik może bronić się przed egzekucją na podstawie ETE tylko w bardzo ograniczonych przypadkach, wnosząc sprzeciw do sądu w kraju wykonania.

Europejski Tytuł Egzekucyjny - kiedy ma zastosowanie?
Czym jest Europejski Tytuł Egzekucyjny (ETE)?
Europejski Tytuł Egzekucyjny (ETE) to instrument prawny wprowadzony Rozporządzeniem (WE) nr 805/2004, który funkcjonuje jako zaświadczenie dołączane do orzeczenia, ugody sądowej lub dokumentu urzędowego. Jego głównym celem jest zniesienie barier w transgranicznym dochodzeniu roszczeń. Posiadanie zaświadczenia ETE pozwala na automatyczne uznanie i wykonanie orzeczenia w innym państwie członkowskim UE bez żadnych dodatkowych postępowań (tzw. procedury exequatur). Umożliwia to wierzycielowi odzyskanie zadłużenia za granicą w sposób niemal tak prosty, jak w kraju ojczystym.
ETE a Europejski Nakaz Zapłaty (ENZ) – kluczowa różnica
Te dwa unijne instrumenty są często mylone, ale służą zupełnie innym celom. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla wierzycieli transgranicznych.
- Europejski Nakaz Zapłaty (ENZ): Jest to postępowanie sądowe mające na celu uzyskanie orzeczenia w prostej, bezspornej sprawie transgranicznej.
- Europejski Tytuł Egzekucyjny (ETE): To nie jest postępowanie, lecz zaświadczenie dla już istniejącego orzeczenia. Służy ono do potwierdzenia, że dany wyrok krajowy spełnia warunki do bycia bezproblemowo egzekwowanym w innym kraju UE.
Warunki nadania klauzuli ETE – jakie roszczenia obejmuje?
Aby orzeczenie mogło otrzymać zaświadczenie ETE, musi spełniać kilka warunków. Przede wszystkim, dotyczy wyłącznie roszczeń bezspornych. Roszczenie uznaje się za bezsporne, jeśli dłużnik:
- wyraźnie zgodził się na nie, zawierając ugodę sądową,
- nigdy go nie zakwestionował w toku postępowania sądowego,
- nie stawił się na rozprawie, mimo że był prawidłowo poinformowany,
- wyraźnie uznał je w dokumencie urzędowym.
Ponadto, ETE ma zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych, z wyłączeniem m.in. spraw z zakresu prawa rodzinnego, spadkowego, upadłościowego czy ubezpieczeń społecznych. Procedura obowiązuje we wszystkich krajach UE oprócz Danii.
Jak uzyskać zaświadczenie ETE? Krok po kroku
Procedura uzyskania certyfikatu ETE jest prosta i ma na celu odformalizowanie międzynarodowej egzekucji.
- Uzyskanie orzeczenia krajowego: Wierzyciel musi najpierw uzyskać w swoim kraju prawomocne orzeczenie (wyrok, nakaz zapłaty) lub zawrzeć ugodę sądową dotyczącą bezspornego roszczenia.
- Złożenie wniosku o wydanie ETE: Następnie, wierzyciel składa do sądu, który wydał to orzeczenie, wniosek o wydanie zaświadczenia ETE. W Polsce opłata od takiego wniosku wynosi 50 zł.
- Wydanie zaświadczenia: Sąd, po zweryfikowaniu, że spełnione są wszystkie warunki, wydaje zaświadczenie ETE na standardowym, unijnym formularzu.
Egzekucja na podstawie ETE w innym kraju UE
Posiadając dwa dokumenty – odpis orzeczenia krajowego oraz zaświadczenie ETE – wierzyciel może rozpocząć egzekucję w kraju, w którym dłużnik ma majątek. Proces ten jest radykalnie uproszczony:
- Wierzyciel składa oba dokumenty (wraz z ewentualnym tłumaczeniem) bezpośrednio do organu egzekucyjnego w kraju wykonania (np. do komornika w Polsce, Gerichtsvollzieher w Niemczech).
- Organ ten przystępuje do egzekucji na takich samych zasadach, jakby egzekwował orzeczenie wydane w swoim własnym kraju.
- Nie jest wymagane żadne pośrednie postępowanie sądowe w kraju wykonania w celu uznania zagranicznego wyroku.

Komentarze